Zaterdag 21 juni, Boottocht en Canyon Maligne

Vandaag is het weer mooi weer, dus Miligne Lake en Canyon op het programma. We gaan eerst naar het meer om daar de mooiste boottocht van Canada te maken, het Maligne Lake is het meest gefotografeerde deel van Canada aldus alle folders en boekjes, dus we zijn benieuwd. Onderweg treffen we een eland die loopt te grazen.
Het is om half 11, als wij arriveren al flink druk, bussen vol staan al te wachten. Er loopt een ranger met een geweer en we zien een zwarte beer uit het bos komen. De man schiet met losse flodders om de beer te verjagen en dat lukt, de beer verdwijnt.
We kopen 2 kaartjes voor de boot van 11.45 uur samen 132 dollar, ja de attracties die Canada heeft kosten allen tussen de 60 en 65 dollar, of je nu een een ritje met een kabelbaan maakt, of een ritje op de gletsjer de prijzen zijn extreem, maar goed, we zijn hier nu en willen ook alles beleven wat ons bijzonder lijkt, dus ook de boottocht…..
Om precies 11.45 uur vertrekken we met de boot en varen in 1.30 uur zo’n 14 km volgens de dame die tijdens de tocht allerlei info en uitleg verstrekt.
Na zo’n 40 minuten varen komen we aan bij Spirit eiland waar we 10 minuten mogen rondlopen en foto’s kunnen maken. Het is het mooiste deel van de tocht, een prachtig uitzicht.
Dan weer allemaal hup de boot in en weer terug naar het startpunt. Een leuk tripje, maar zeker het geld niet waard is onze conclussie. Op de terugweg lopen 2 grote hertachtige dieren langs de weg en even verder een groepje bergschapen.
Daarna na Maligne Canyon, dit is echt prachtig, het water perst zich ook hier door nauwe spleten van hoog naar laag en is via een wandelroute van zo’n 20 minuten te volgen.
Maar we willen nog even verder wandelen dus volgen we het pad langs de watervallen en kloven zodat we ruim 3 uur bergje op en bergje af hebben gelopen en aangezien we daar op een gegeven moment helemaal alleen door het bos liepen, besloot Marian uit volle borst alle liedjes van de wandelclub te zingen en Fokke liep netjes in de maat achter haar aan.

We wisten inmiddels al dat die berenbelletjes waar alle toeristen mee rondlopen echt niet helpen om beren te verjagen. Lawaai maken, blijven praten en het liefst in een groep door de bossen is het advies.

Moe maar met een voldaan gevoel rijden we weer terug naar Jasper. Want we zijn van plan om via de wifi van de plaatselijke toeristeninfo onze belevenissen even op de waarbenjij.nu site te zetten. Iedere avond typ ik een stukje in Word zodat ik het zo kan knippen en plakken op de site, maar ja dan moet er wel wifi in de buurt zijn dat dan ook nog werkt. Het was druk bij de info, binnen en buiten allemaal mensen die probeerden om op internet te komen, helaas lukte dit amper, iedereen had daar last van zo bleek, internet was zo traag het lukte niet om op de site te openen, Facebook lukte wel na meerdere malen proberen, maar er iets opzetten en een foto plaatsen lukte niet, dan floepte alles weer weg.
Dus volgende keer maar weer proberen…….